استفاده از فنّاوری های نمونه سازی سریع در بازسازی بخش های مفقود آثار شیشه ای با رویکرد استفاده در شیشه های تاریخی

با اینکه امروزه تکنولوژی ها و روش های نگهداری منجربه حفاظت بهتر از اشیای شیشه ای تاریخی و فرهنگی شده است؛ همچنان به توسعه روش های کم خطر در اقدامات حفاظتی نیازمندیم. هدف از این تحقیق، تشریح فرایند استفاده از فن آوری های نمونه سازی سریع از جمله: اسکنر و چاپگر سه بعدی برای بازسازی بخش های مفقود آثار شیشه ای و همچنین تعیین مزیت ها و معایب روش پیشنهادی نسبت به روش های معمول (مانند قالب گیری از بخشی مشابه قسمت مفقود و ریخته گری آن با رزین) جهت به کارگیری آن در مرمت و بازسازی شیشه های تاریخی است. درراستای بررسی فنّاوری های معرفی شده، یک نمونه شیشه مطالعاتی دارای نقوش برجسته که بخشی از آن مفقود بود، انتخاب گردید و با کمک اسکنر لیزری، نقشه های سه بعدی از سطح نمونه و تبدیل آن به داده های قابل استفاده برای چاپگر سه بعدی تهیه شد. در ادامه، با بهره گیری از روش تحقیق تجربی در قالب نمونه سازی، نمونه های بازسازی شده، آزمون های عملی و هم سنجی سیستم ها، قطعه مفقود و چاپ سه بعدی شده تحلیل شد و سپس به شیشه اصیل وصالی گردید. نتایج این تحقیق نشان داد، استفاده از فنّاوری های مدل سازی سریع به عنوان روشی نو می توانند تا حد زیادی در رفتار کم خطر حفاظتی نسبت به شیشه های باستانی مفید باشند. چراکه از مزیت هایی از قبیل: سرعت و دقت در بازسازیِ قطعات مفقود، تکثیر تمامی اثر به تعداد دلخواه، اندازه برداری غیرتماسی ابعاد اثر با دقت و سرعت بالا، امکان ارسال فایل نرم افزاری قطعه مفقودشده به دیگر مراکز پژوهشی، امکان ساخت قطعه مفقود به شکل اولیه و به صورت کاملاً مشابه یا متفاوت با قطعه اصلی، امکان اتصال موقت قطعه ساخته شده به بدنه اصلی اثر که اصل برگشت پذیری در حفاظت را پوشش می دهد، برخوردارند. ازجمله محدودیت های این روش ها: تک رنگ بودن فعلی قطعه چاپ شده، محدودبودن جنس و شفافیت رشته های پلیمری مورداستفاده جهت ساخت قطعه، خطاهای ابزاری در مرحله اسکن و چاپ سه بعدی و همچنین نیاز به اپراتور ماهر برای بازسازی سطوح مفقودشده در نرم افزار سه بعدی است.